سیستم‌های زیادی برای طبقه بندی انواع موتور سیکلتها وجود دارد که نحوه استفاده از آن‌ها یا طراحی و ترکیب با وسایل نقلیه دیگر را مشخص می‌کند. به طور کلی شش دسته اصلی موتور سیکلت در میان مردم شناخته شده است که به کروزر (Cruiser)، اسپورت (Sport)، تورینگ (Touring)، استاندارد (Standard)، دو منظوره (ِDual-Purpose) و موتور خاکی (dirt bike) معروف هستند. در برخی مواقع موتور سیکلت‌های اسپرت تورینگ به عنوان دسته هفتم شناخته می‌شوند. گاهی اوقات فرق موتور سیکلتها را انواع کوچک‌ترشان یعنی اسکوترها، موتورهای برقی و موتورهای بنزینی کوچک مشخص می‌کنند. هیچ سیستم خاصی برای طبقه بندی انواع موتور سیکلتها وجود ندارد. سیستم‌های طبقهبندی توسط سازمان‌های ورزشی رقابت موتور سیکلتها اعمال می‌شود. برای برخی موتور سیکلتها تعاریف قانونی از موتور سیکلت وضع شده که توسط حوزه‌های قضایی و قانونی برای ثبت پلاک موتور سیکلت مواردی همچون انتشار گازهای گلخانه‌ای، قوانین ایمنی ترافیک جاده‌ای یا صدور گواهینامه مشکل ایجاد می‌کند. همچنین طبقه‌بندی‌ها یا نام‌های مستعار غیررسمی وجود دارد که توسط تولیدکنندگان، سوارکاران و رسانه‌های موتور سواری استفاده می‌شود که یکی از آن‌ها موتور سیکلت نیکد یا برهنه است. در ادامه این مطلب از وبلاگ یدک تیمچه، فروشگاه لوازم یدکی موتور سیکلت با ما همراه باشید تا اطلاعات بیشتری درباره دسته‌بندی موتور سیکلتها در اختیارتان قرار دهیم.
آشنایی با دسته‌بندی انواع موتور سیکلت
تولیدکنندگان موتور سیکلتها به قدری زیاد هستند که توانایی تولید هر نوع موتور سیکلتی را دارند و همین امر باعث شده تا تنوع این وسایل نقلیه نیز افزایش داشته باشد. هر نوع موتور سیکلتی که ساخته می‌شود، مخصوص کاری ساخته شده است.
موتور سیکلت خیابانی
موتور سیکلت‌های خیابانی، موتورهایی هستند که برای راندن در جاده‌های آسفالت طراحی شده‌اند. آن‌ها دارای تایرهای صاف با الگوی آج سبک هستند که عموما در انجین‌های ۱۲۵ سی‌سی و بیش از محدوده دارند. به طور معمول، موتور سیکلت‌های خیابانی می‌توانند از ۱۶۰ کیلومتر در ساعت تا ۲۰۱ کیلومتر در ساعت سرعت داشته باشند. موتور سیکلت‌های خیابانی که با موتورهای الکتریکی کار می‌کنند با ورود شرکت‌هایی مانند هارلی دیویدسون به بازار رایج‌تر می‌شوند.
موتور سیکلت استاندارد
موتور سیکلت‌های استاندارد که به آن‌ها موتورهای برهنه یا رودستر نیز می‌گویند، ویژگی‌های خاصی دارند و کمی نیز به کروزرها شباهت دارند. موقعیت سواری عمودی سرنشینان موتور سیکلت‌های استاندارد به طوری است که مانند سوارکاران موتور سیکلت‌های کروزر به سمت جلو خم می‌شوند و موتور را در آن حالت نگه می‌دارند. پایه‌هایی که پای موتور سوار بر روی آن قرار می‌گیرد، در وسط بدنه قرار گرفته و در زیر سوارکار قرار دارند و دسته‌ها به اندازه‌ای بلند هستند که سوارکار را مجبور بیش از حد دراز کشیدن نکند. موتور سیکلت‌های استاندارد به دلیل انعطاف پذیری، هزینه کمتر و خروجی موتور متوسط، برای همه افراد به ویژه مبتدیان مناسب هستند.
موتور سیکلت‌های معمولا با فیرینگ یا شیشه جلو ارائه نمی‌شوند، اگر نیز این قطعه را دارند، معمولا نسبتا کوچک هستند. استاندارد اغلب مترادف کلمه نیکد است، اصطلاحی که در اصل در اشاره به موتور سیکلت‌های مسابقه جاده ای دهه ۱۹۵۰ استفاده می‌شد. این نوع موتور سیکلتها کلاسیک – مدرن از تریومف (Triumph)، دوکاتی (Ducati)، هوندا (Honda)، کاواساکی (Kawasaki) و سایر برندها، از اوایل قرن اخیر، تجدید حیات کرده است. این نشان دهنده بازگشت به اصل موتور سیکلت‌های قدیمی، قبل از ظهور سبک‌های مختلف است و موتور سیکلت ژاپنی یونیورسال نمونه ای از آن است. استانداردها به دلیل سادگی، کیفیت و تطبیق پذیری شناخته شده و تحسین برانگیز هستند.
موتور سیکلت کروزر
کروزرها بر اساس ماشین‌های آمریکایی از دهه ۱۹۳۰ تا اوایل دهه ۱۹۶۰ طراحی شده‌اند، مانند ماشین‌هایی که توسط هارلی دیویدسون، ایندین و اکسلسیور هندرسون ساخته شده‌اند. هارلی دیویدسون تا حد زیادی رده کروزرها را پوشش داده و بهترین نوع این مدل موتور سیکلتها را تولید می‌کند و موتورهای وی توئین V با حجم زیاد معمول هستند، اگرچه پیکربندی موتورهای دیگر و محرک‌های کوچک تا متوسط نیز وجود دارد. اما باید بدانید که موتورهای آن‌ها برای گشتاور پایین تنظیم شده‌اند، که باعث می‌شود برای شتاب گرفتن یا حفظ کنترل نیازی به تعویض دنده نباشد.
وضعیت سواری این موتورها بدین صورت است که پاها را به سمت جلو و دست‌ها را نسبتا بالا قرار می‌دهید، به طوری که ستون فقرات صاف یا کمی به عقب متمایل می‌شود. در سرعت‌های کم تا متوسط، کروزرها نسبت به سبک‌های دیگر راحت‌تر هستند، اما سواری طولانی مدت در آزادراه می‌تواند منجر به خستگی ناشی از عقب‌کشیدن فرمان برای مقاومت در برابر نیروی باد در برابر قفسه سینه شود. کروزرها به دلیل کمبود فاصله از زمین، توانایی پیچیدن محدودی دارند.
موتور سیکلت اسپورت
موتور سیکلت‌های اسپرت، از نوع جاده‌ای هستند که بر حداکثر سرعت، شتاب، ترمز، هندلینگ و چسبندگی تاکید آن‌ها شدیدا کار شده و تقویت صورت گرفته است که معمولا در مقایسه با سایر انواع موتور سیکلت به راحتی و مصرف سوخت تمام می‌شود. موتورهای اسپرت دارای موتورهای با عملکرد نسبتا بالایی هستند که در یک بدنه سبک وزن قرار می‌گیرند. انجین‌های چهار خطی برای موتور سیکلت‌های اسپرت استفاده می‌شوند، همچنین انجین‌های وی توئین V و موازی نیز قابل استفاده هستند.
سیستم‌های ترمز با کارایی بالا ممکن است به دلیل تقویت لنت‌ها، کالیپرهای چند پیستونی و موتورهای هواکش بزرگتر فراهم آورده شود.استفاده کنند. سیستم‌های تعلیق دوچرخه‌های ورزشی ممکن است پیچیده‌تر باشند، با تنظیمات بیشتر برای فشرده‌سازی و بازگشت. برخی از دوچرخه‌های اسپرت دارای فیرینگ‌هایی هستند که ممکن است موتور را کاملا محصور کنند، همراه با شیشه‌های جلو که به طور موثر هوا را در سرعت منحرف می‌کنند و در نتیجه کشش کلی را به حداقل می‌رسانند.
موتور سیکلت‌های اسپرت دارای پایه‌هایی هستند که هم بالاتر و هم عقب‌تر از موتور سیکلت‌های استاندارد قرار گرفته‌اند، که فاصله آن‌ها را از زمین در هنگام پیچ‌ها بهبود می‌بخشد و موقعیت مستعدتری را برای موتور سوار فراهم می‌کند. ممکن است دسترسی طولانی به کنترل‌های دستی وجود داشته باشد که بدن و مرکز ثقل را به سمت جلو، بالای مخزن سوخت قرار می‌دهد. سوار به سمت باد به جلو خم می‌شود، نیرویی که ممکن است وزن سوارکار را در سرعت های بالا تحمل کند. با این حال، در سرعت‌های پایین‌تر، یک سوارکار ممکن است وزن بیشتری را روی بازوها و مچ‌ها تجربه کند که در بلند مدت باعث خستگی می‌شود.
موتور سیکلت تورینگ
اگرچه هر موتور سیکلتی را می‌توان برای گردش و مسافرت تجهیز کرد و از آن استفاده نمود، موتور سیکلت‌های تورینگ به طور خاص برای راندن در مسافت‌های طولانی طراحی شده‌اند. آن‌ها دارای موتورهای با محرک بزرگ، فیرینگ‌ها و صفحه نمایش هستند که در برابر آب، هوا و باد محافظت خوب را ارائه می‌دهند، مخازن سوخت با ظرفیت زیاد برای فاصله‌های طولانی و وضعیت نشستن راحت و عمودی دارند. مکان اسکان مسافران بسیار عالی است و فضای چمدان گسترده‌ای را در خود جای داده است. چنین موتور سیکلت‌هایی می‌توانند وزن بین ۴۱۰ تا ۶۴۰ کیلوگرم را داشته باشند که به طور کامل با سوار، مسافر و بار محاسبه شده است.
موتور سیکلت‌های بگر (Bagger)، فول درسر (full dresser)، فول دِرِس تورر (full dress tourer) یا درسر (dresser) نام‌های مختلفی برای موتور سیکلت‌های تورینگ وجود دارد که گاهی به صورت تحقیرآمیز یا شوخی استفاده می‌شوند. تولید کننده این مدل از موتور سیکلتها، برند هارلی دیویدسون است که موتور تورینگ و سایر کروزر با مجموعه‌های کامل لوازم جانبی تولید می‌کنند.
موتور سیکلت دوال اسپورت
موتور سیکلت‌های دوال اسپرت که گاهی با نام موتور سیکلت دو منظوره یا موتور سیکلت ادونچر شناخته می‌شوند، جزو وسایل نقلیه قانونی خیابانی هستند که برای ورود به مسیرهای خارج از جاده نیز طراحی شده‌اند. به طور معمول بر اساس شاسی موتور سیکلت‌های خاکی، چراغ‌ها، آینه‌ها، راهنماها و ابزارهایی را اضافه کرده‌اند که به موتور سیکلت‌های دوال اسپورت اجازه می‌دهد که برای جاده‌های عمومی مجوز بگیرند. این موتورها بالاتر از سایر موتورهای خیابانی هستند، با مرکز ثقل بالا و ارتفاع صندلی بلند، که امکان حرکت سیستم تعلیق خوبی را برای زمین‌های ناهموار فراهم می‌کند.
موتور سیکلت‌های ادونچر موتور سیکلت‌هایی با قابلیت گردش در جاده‌های آسفالت و خاکی هستند. به عنوان یک موتور سیکلت دوال اسپورت در دور موتور بالا، عملکرد خوبی را از خود نشان می‌دهند که لذت خوبی را به سوارکار می‌رساند. با این حال، اندازه، وزن و گاهی لاستیک‌های آن‌ها قابلیت آفرود آن‌ها را کمی محدود می‌کند. اکثر موتور سیکلت‌های ادونچر در جاده‌های خاکی و سنگ‌ریزه‌ای به خوبی کار می‌کنند، اما در زمین‌های سخت‌تر خارج از آسفالت، اصلا ایده‌آل نیستند.
موتور سیکلت آفرود
انواع مختلفی از موتور سیکلت‌های آفرود وجود دارد که به عنوان موتور سیکلت‌های خاکی نیز شناخته می‌شوند و به طور ویژه برای استفاده در خارج از جاده‌ها طراحی شده‌اند. اصطلاح آفرود به سطوح رانندگی اطلاق می‌شود که به طور معمول در آسفالت قرار نمی‌گیرند. مسیرهای آفرود سطوح ناهمواری هستند که اغلب به طور طبیعی ایجاد می‌شوند که از آن‌‌های می‌توان به مسیرهای ماسه‌ای، شنی، رودخانه، گلی یا برفی اشاره کرد. این نوع زمین‌ها گاهی اوقات فقط با وسایل نقلیه‌ای که برای رانندگی خارج از جاده طراحی شده‌اند، قابل طی کردن هستند. خودروهای شاسی‌بلند، ATVها ، موتورهای برفی و موتورهای کوهستانی در دهه‌های اخیر و مینی موتورها از وسایل نقلیه‌ای هستند که در این مسیرها قابل سفر بوده و برای این کار طراحی شده‌اند.
در مقایسه با موتور سیکلت‌های جاده‌ای، موتورهای آفرود سبک‌تر و انعطاف‌پذیرتر هستند، معمولا دارای سیستم تعلیق بهتری نسبت به موتور سیکلت‌های استاندارد یا خیابانی هستند. وجود فاصله زیاد از سطح زمین برای ارائه گشتاور بیشتر در موقعیت‌های خارج از جاده به منظور ارائه گشتاور بیشتر در جاده‌ها قرار داده شده است.
اسکوتر و مینی موتور
اسکوترهای موتوری در بسیاری از موارد به عنوان وسیله نقلیه جداگانه از موتور سیکلتها طبقهبندی می‌شوند که با توجه به تفاوت‌های زیاد و تکامل متفاوت آن‌ها این طبقهبندی درست است. اندازه فیزیکی و انجین اسکوترها از موتور سیکلتها کوچک‌تر است، تقریبا ۵۰ تا ۸۵۰ سی‌سی و بدنه‌ای کاملا محصور دارند که آن‌ها را ظریف و بی‌صداتر از موتور سیکلتها می‌کند و همچنین فضای ذخیره سازی داخلی بیشتری نیز دارند. اسکوترهای مدرن دارای کلاچ‌های اتوماتیک و گیربکس‌های متغیر پیوسته (CVT) هستند که یادگیری و سواری آن‌ها را آسان‌تر می‌کند. اسکوترها معمولا چرخ‌های کوچک‌تری نسبت به موتور سیکلتها دارند. آن‌ها معمولا انجین را بخشی از بازوی چرخشی دارند، به طوری که موتورهای آن‌ها با سیستم تعلیق بالا و پایین می‌روند.
سخن پایانی
در این مطلب از وبلاگ یدک تیمچه با شما کاربران گرامی همراه بودیم و سعی کردیم که انواع دسته‌بندی موتور سیکلتها بر اساس نوع ساخت را معرفی کنیم. همانطور که مشاهده کردید از گذشته تا به امروز موتور سیکلت‌های مختلفی تولید شده‌اند که از لحاظ ظاهر، قدرت، حجم موتور، ویژگی‌ها، مکان‌های مورد استفاده و دیگر موارد از یکدیگر متفاوت می‌شوند. همین امر در کاربرد و قیمتی که دارند، تاثیرگذار بوده و طرفداران نیز کمتر یا بیشتری به سراغ آن‌ها می‌روند. نوع دیگری از موتور سیکلت‌های نیز در حال ساخت هستند به آن‌ها اینکلوزد یا درون بسته می‌گویند که درون یک اتاقک کوچک بوده و از آنجا باید هدایت را به دست گرفت.
منبع:
بدون دیدگاه