موتور سواری یکی از رشته‌های ورزشی است که موتور سواران زیادی در آن شرکت می‌کنند و سری مسابقات متفاوتی در آن وجود دارد. یکی از موتور سوارانی که افراد بسیار آن را میی‌شناسند، مایکل پیرو است که قهرمانی‌های زیادی در مسابقات CIV به دست آورده و در فصول زیادی را نیز در موتو ۲ و موتو جی پی گذرانده است. اکثر مسابقات این شخص به عنوان وایلد کارت و مسابقه دهنده جایگزین بوده که در هر مسابقه تمام تلاش خود را کرده تا بهترین نتیجه را به دست آورد. با اینکه مایکل بیرو هیچ قهرمانی گرندپری در کارنامه خود ندارد، اما یک مسابقه دهنده حرفه‌ای و ماهر است. در ادامه این مطلب از یدک تیمچه، فروشگاه لوازم یدکی موتور سیکلت با ما همراه باشید تا مایکل پیرو را به طور کامل معرفی کنیم.
آشنایی با مایکل پیرو
مایکل پیرو که در ۵ ژوئیه ۱۹۸۶ در شهر سن جیوانی روتوندو (San Giovanni Rotondo) به دنیا آمد. این موتور سوار، یکی از باتجربه‌ترین سوارکاران در پدوک (Paddock) است که در همه‌ی رده‌های مسابقات موتور سواری شرکت کرده است که نتایج خوبی نیز به دست آورده. با گذشت سال‌های زیاد و انجام مسابقات مختلف، لقب آپولیایی (The Apulian) به او داده شد که قرار است نهمین فصل خود را با دوکاتی به عنوان موتور سوار تیم تست موتو جی پی (MotoGP) آغاز کند.
کارنامه مایکل پیرو
اگر بخواهیم شخصی را مثال بزنیم که در اکثر مواقع مسابقه دهنده جایگزین بوده و به عنوان وایلد کارت استفاده زیادی از آن شده است، می‌توانیم مایکل پیرو را مثال بزنیم.
این شخص در سال ۲۰۰۴ قهرمان مسابقات موتو جی پی ۱۲۵ سی‌سی اروپا شد و هفت بار قهرمانی رقابت‌های موتور سواری ایتالیا را نیز در کارنامه خود دارد. او در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ در سوپراستاک (Superstock)، در سال ۲۰۰۹ در سوپر اسپرت (Supersport) و سپس در سال‌های ۲۰۱۵، ۲۰۱۷، ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ در سوپربایک (Superbike) با دوکاتی عناوین ملی را به دست آورد.
پیرو اولین حضور خود در پیست‌های جهانی را در سال ۲۰۰۳ به عنوان یک وایلد کارت (wild-card) در کلاس ۱۲۵ سی‌سی انجام داد. سال بعد، او دوباره در موتو جی پی ایتالیا به عنوان وایلد کارت و در رقابت‌های والنسیا برای جایگزینی مارکو سیمونچلی (Marco Simoncelli) مصدوم شرکت کرد. سپس پیرو در مسابقات قهرمانی جهان در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ شرکت کرد.
در سال ۲۰۰۷، پیرو اولین بازی خود را در Superstock 1000 انجام داد و در FIM Cup و CiV شرکت کرد، در اینجا او دو سال متوالی عنوان قهرمانی ایتالیا را به دست آورد. در سال ۲۰۰۹ او در مسابقات جهانی سوپر اسپرت شرکت کرد و فصل را در رده دوازدهم به پایان رساند و با کسب مقام ششم در پورتیمائو (Portimão) بهترین نتیجه را به دست آورد و با همان موتور سیکلت، قهرمان ایتالیا نیز شد. در سال ۲۰۱۰ پیرو به تعهد خود به سوپر اسپرت ادامه داد و همچنین در مسابقات موتو ۲ آراگون (Moto2 Aragón) شرکت کرد.
سال بعد او به فیامه اورو (Fiamme Oro)، گروه ورزشی نیروی پلیس ایتالیا ملحق شد و همزمان در کل فصل در Moto2 نیز شرکت کرد. او در بریتانیا سوم شد، در حالی که در والنسیا با پلاک شماره ۵۸ به یاد مارکو سیمونچلی (Marco Simoncelli) فقید مسابقه داد.
مسابقات CRT و پیوستن به دوکاتی
در سال ۲۰۱۲، پیرو به MotoGP رفت و در رده CRT مسابقه داد. به لطف نتایج خوبی که به دست آورد، او در سال ۲۰۱۳ به عنوان یک موتور سوار آزمایشی برای توسعه موتور سیکلت‌های دسموسدیسی (Desmosedici GP) به دوکاتی پیوست و در سه مسابقه به عنوان وایلد کارت شرکت کرد. او همچنین به جای بن اسپیس (Ben Spies) مصدوم در تیم پراماک ریسینگ (Pramac Racing) در هفت مسابقه دیگر شرکت کرد و در آخرین دور مسابقات قهرمانی جهانی سوپربایک به عنوان جایگزین کارلوس چکا (Carlos Checa) در دوکاتی ۱۱۹۹ شرکت کرد.
آرژانتین جی پی و مسابقات سوپربایک
سال بعد، پیرو به فعالیت آزمایشی خود ادامه داد و جایگزین کال کراچلو (Cal Crutchlow) در تیم کارخانه آرژانتین جی پی (Argentina GP) شد. او در پنج مسابقه به عنوان وایلد کارت شرکت کرد و هجده امتیاز به دست آورد و در مجموع آن فصل را در رده نوزدهم به پایان رساند. فصل ۲۰۱۵ او دوباره قرارداد خود را با دوکاتی تمدید کرد. این شخص با سه حضور در MotoGP به عنوان وایلد کارت، و دو بار در مسابقات جهانی سوپربایک (World Superbike) در پانیگال آر (Panigale R) به جای داوید جیوجلیانو (Davide Giugliano) توانست خود را به دوکاتی ثابت کند.
پیرو تقریبا در هر مسابقه امتیازات لازم کسب کرد و در آن فصل در رده ۲۱ قرار گرفت. همچنین، او در CiV در Panigale R تیم مسابقه بارنی شرکت کرد و بر دسته سوپربایک تسلط یافت و نیمی از مسابقات برگزار شده را برنده شد.
مسابقات جی پی اس ۹ و تیم ریسینگ آوینا
در فصل ۲۰۱۶ او در جی پی اس ۹ (GPs nine) شرکت کرد. مایکل پیرو توانست در این مسابقات به عنوان وایلد کارت در سومین کارخانه موتور سازی و به عنوان جایگزین آندریا ایانونه (Andrea Iannone) در تیم کارخانه اصلی قرار بگیرد. او همچنین در سه مسابقه جایگزین دانیلو پتروچی (Danilo Petrucci) در تیم ریسینگ پراماک (Pramac Racing Team) شد و در دو مسابقه دیگر به جای دانیلو پتروچی در تیم ریسینگ آوینیا جایگزین شد و ۳۶ امتیاز را کسب کرد و در رده نوزدهم قرار گرفت. در سال ۲۰۱۷ او در سه مسابقه به عنوان وایلد کارت سومین دوچرخه کارخانه شرکت کرد و بیست و پنج امتیاز به دست آورد.
او موفقیت خود را در Superbike در CiV تکرار کرد و Panigale R خود را در ۱۱ مسابقه از ۱۲ مسابقه به پیروزی رساند. در سال ۲۰۱۸، علیرغم یک وقفه کوتاه از مسابقه به دلیل یک تصادف بد در تمرین در موگلو (Mugello)، پیرو در سه مسابقه در MotoGP شرکت کرد و بهترین نتیجه دوران حرفه‌ای خود را با مقام چهارم در مسابقات موتو جی پی در والنسیا به دست آورد. پیرو با هشت پیروزی، برای سومین بار عنوان قهرمانی سوپربایک ایتالیا را در CiV انتخاب شد.
در سال ۲۰۱۹، مایکل به سلطه خود در مسابقات قهرمانی کشور ادامه داد و بار دیگر با ۹ پیروزی و ۳ سکو، مقام دوم را به او دادند. در همان سال، موتور سوار آپولیایی سه بار در MotoGP در ایتالیا جی پی (Italian GP)، در سن مارینو (San Marino)، ریویرا دی ریمینی جی پی (Riviera di Rimini GP) و والنسیا جی پی (Valencia GP)حضور پیدا کرد. در سال ۲۰۲۰ او در ششمین فصل خود در CiV با تیم مسابقه بارنی شرکت کرد.
سابقه مایکل پیرو در مسابقات موتور سواری
قهرمانی جهان ۱۲۵ سی سی (۲۰۰۳–۲۰۰۶)
او کار خود را در گرندپری به عنوان یک وایلد کارت در گرندپری ایتالیا در سال ۲۰۰۳ در کلاس ۱۲۵ سی‌سی با موتور سیکلت آپریلیا آغاز کرد. پس از قهرمانی در مسابقات قهرمانی اروپا در ۱۲۵ سی‌سی در سال ۲۰۰۴، در سال ۲۰۰۵ به عنوان یک سوارکار تمام وقت در همان کلاس با موتور سیکلتی با نام مالاگوتی (Malaguti) شرکت کرد و ۳ امتیاز در گرندپری چین به دست آورد و فصل را در جایگاه سی و سوم به پایان رساند. در سال ۲۰۰۶، او به مسابقه در کلاس ۱۲۵ سی‌سی با آپریلیا و سپس هوندا بدون کسب امتیاز ادامه داد.
مسابقات ملی (۲۰۰۷–۲۰۰۸)
در سال ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ او برنده مسابقات قهرمانی ملی ایتالیا (CIV) در کلاس سوپراستاک با موتور سیکلت یاماها YZF-R1 شد.
قهرمانی جهان سوپر اسپرت (۲۰۰۹–۲۰۱۰)
در سال ۲۰۰۹ شخص مایکل پیرو در مسابقات سوپر اسپرت قهرمانی جهان با شرکت یاماها، شرکت کرد و در جایگاه یازدهم قرار گرفت. در همان سال قهرمان سوپر اسپرت ایتالیا شد. سال بعد به هوندا رفت و با پیروزی در ایتالیا در ایمولا (Imola) در جایگاه پنجم قرار گرفت. او همچنین یک بار در مسابقات قهرمانی جهانی Moto2 در گرندپری آراگون حضور پیدا کرد و چهاردهم شد.
مسابقات جهانی Moto2 و MotoGP (2011–۲۰۱۲)
پیرو در سال ۲۰۱۱ در Moto2 با تیم گرسینی (Gresini) به مسابقات گرندپری بازگشت. او در فینال آن فصل در والنسیا، تنها دو هفته پس از کشته شدن مارکو سیمونچلی (Marco Simoncelli)، موتور سوار گرسینی، در یک تصادف در گرندپری مالزی، به یک پیروزی دست یافت. کار حرفه ای او در موتو جی پی در سال ۲۰۱۲ با گرسینی با موتور سیکلت FTR آغاز شد و بهترین مقام که پنجم بود را در گرندپری والنسیا را کسب کرد و فصل را با ۴۳ امتیاز در رده پانزدهم به پایان رساند.
موتور سوار آزمایشی دوکاتی (Ducati Test Rider) (2013 – اکنون)
پیرو از سال ۲۰۱۳ رسما به عنوان موتور سوار آزمایشی تیم دوکاتی فعالیت می‌کرد. او هر سال در مسابقات شرکت کرده است، چه به عنوان یک ورودی وایلد کارت یا به عنوان جایگزین برای سوارکاران آسیب دیده، و بهترین نتیجه کلی خود را در MotoGP به رتبه چهارم در فینال فصل والنسیا ۲۰۱۸ به دست آورد.
در طول فصل ۲۰۱۳ او در مجموع ۱۰ مسابقه (۳ به عنوان یک وایلد کارت و ۷ به عنوان جایگزین برای بن اسپیس مصدوم) شرکت کرد و بهترین نتیجه هفتم را در گرندپری ایتالیا کسب کرد و فصل را با ۵۶ امتیاز در مکان سیزدهم به پایان رساند. در سال ۲۰۱۴، پیرو جایگزین کال کراچلو مصدوم در گرندپری آرژانتین شد و به عنوان وایلد کارت در پنج مسابقه شرکت کرد.
در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ او همچنان به عنوان موتور سوار آزمایشی دوکاتی ادامه داد و در عین حال در مسابقات قهرمانی سوپربایک ایتالیا (CIV) که در سال ۲۰۱۵ برگذار شد، با تلاش بسیار قهرمانی را به دست آورد. در سال ۲۰۱۵، او به عنوان وایلد کارت در مسابقات موتو جی پی ایتالیا و سن مارینو شرکت کرد که نتایج نیز دلپذیر بود. او همچنین در ایتالیا مسابقات قهرمانی جهانی سوپربایک در پیست میسانو (Misano) به عنوان وایلد کارت و در GP اسپانیا به عنوان جانشین دیوید جولیانو (Davide Giugliano) مصدوم شرکت کرد.
در سال ۲۰۱۶، او در مسابقات MotoGP آرژانتین، تگزاس و خرز، دانیلو پتروچی مصدوم را جایگزین تیم پراماک دوکاتی کرد، او به عنوان وایلد کارت برای تیم کارخانه دوکاتی در GP ایتالیا در Mugello شرکت کرد، او جایگزین لوریس مصدوم در کاتالان شد. مسابقات GP و TT هلند با آوینتیا دوکاتی (Avintia Ducati) و او، دوباره با تیم کارخانه در اتریش جی پی به عنوان یک ورودی وایلد کارت و در سن مارینو و آراگون به عنوان جایگزین آندریا ایانونه (Andrea Iannone) مصدوم ظاهر شد.
او در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ به عنوان راننده وایلد کارت دوکاتی به حضور در MotoGP ادامه داد. در طول یک جلسه تمرین برای گرندپری ایتالیا ۲۰۱۸، او در دورهای پایانی تمرین دچار یک تصادف شدید شد و با وضعیت ضربه مغزی در بیمارستان بستری شد. او سه بار دیگر در ایتالیا، سن مارینو، و والنسیا در سال ۲۰۱۹ در مسابقات شرکت کرد. در سال‌های ۲۰۱۷، ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ او دوباره قهرمان CIV Superbike قهرمانی شد.
سخن پایانی
در این مطلب از وبلاگ یدک تیمچه با شما کاربران گرامی همراه بودیم و مایکل پیرو را معرفی کردیم. این شخص در اکثر دوران موتور سواری خود در تیم‌های مختلفی فعالیت کرده که اکثر آن به عنوان وایلد کارت و موتور سوار آزمایشی و جایگزین بوده است. بهترین مقامی که این شخص به دست آورده در سال ۲۰۱۱ در مسابقات موتو ۲ بوده است که در آن مسابقه مقام اول را کسب کرد. در مسابقات موتو جی پی نیز بهترین مقام مایکل پیرو، چهارم بوده که در سال ۲۰۱۸ در پیست والنسیا به دست آمد. اما قهرمانی‌های این شخص در سری مسابقات CIV بسیار زیاد بود و نام خود را به خوبی ثبت کرده است.
منابع:
بدون دیدگاه